ای خدا ! ای انیس تنهایان !مونسمان باش.

ای پناه بی پناهان ! پناهگاهمان شو.

خدایا! به هر که میوه سنگین عشق می دهی شاخه وجودش را می شکنی.تو خود مرهم شاخه های شکسته باش.

خداوندا ! کیست که ساغر محبت از دست تو نوش کند و حلقه بندگی دیگری در گوش کند؟

کدامین انسان پیشانی عشق بر خاک ربوبیت تو سائید و شیرینی تو چشید و دل به دیگری سپرد؟

امیدا ! کدامین یوسف به عشق رؤیای تو آواره نگشت؟ کدامین یوسف در زیر سر پناه تو به زلیخا پناه داد؟

شاهدا ! کدامین موسی در کوه طور گداخته شد و حضور رقیب تو را دوام آورد؟

ربا ! کدامین مریم کلامی با تو گفت و لب از صحبت دیگران ننهفت؟

شور آفرینا ! کدامین محمد در حرا صدای تو شنید و نلرزید؟

معشوقا ! قلبم را از جام عشقت لبریز کن که بی تو هیچم و فکرم را به خود منعطف بنما که بی تو پوچم.

الها ! اگر بردار کنی رواست.مهجور مکن.واگر به دوزخ فرستی سزاست.از خود دور مکن.